Interview met Willemien Bosch, jurylid WOW-prijs
Willemien Bosch, directeur bij de branchevereniging Koninklijke NLingenieurs, is een van de juryleden voor de WOW-samenwerkingsprijs 2023. We vroegen Willemien naar haar visie op samenwerken en wat haar drijft om de collectieve beweging tot stand te brengen.
Je jureert dit jaar voor de WOW-prijs, kun je meer vertellen over jezelf?
“Ik ben architect, opgeleid in Delft. Na een tijdje bij architectenbureaus te hebben gewerkt, maakte ik de overstap naar de ingenieursbranche. RHDHV werd mijn nieuwe werkgever maar wel aan de andere kant van de wereld. Ik woonde en werkte vier jaar lang in Vietnam. Na mijn terugkomst in Nederland heb ik acht jaar bij NEN gewerkt. Wat ik leuk vind aan werken voor een stichting of branchevereniging is dat je kijkt hoe je samen vooruit komt. Het gaat om het collectieve doel: het samenbrengen van belangen en partijen om te komen tot iets waar mensen in de gebouwde omgeving voor langere tijd mee vooruit kunnen.”
Wat drijft jou om dit samen te brengen?
“Als architect klinkt het misschien gek, maar hoe een gebouw er uiteindelijk uitziet is voor mij niet het meest belangrijk. Vooral het proces om te komen tot een gebouw heb ik altijd ontzettend leuk gevonden. Ik houd ervan om het gemeenschappelijke uit partijen te halen en de beweging tot stand te brengen. In mijn huidige functie sta ik meer dan ooit in het middelpunt. Ik vertel met plezier het verhaal van de branche want ik geloof er écht in. Waar ik precies in geloof is onlangs opgeschreven in de publicatie ‘Veranderen vraagt lef.’ Dit document geeft een aanzet voor een nieuwe manier van denken en handelen van de branche om de beweging naar een duurzamere en gezondere samenleving te versnellen.”
Kun je een voorbeeld noemen van een opgave waar lef voor nodig is?
“Om het bij de infra te houden: de vervanging- en renovatieopgave. Mijn achterban vindt dat we deze opgave veel meer als mobiliteitsvraagstuk moeten beschouwen. En niet alleen als renovatieklus. We begeven ons op dit moment in een nieuwe context die vraagt om een andere benadering. Als je de opgave als mobiliteitsvraagstuk bekijkt, dan kijk je niet alleen naar de brug die onderhoud nodig heeft, maar vraag je jezelf ook af: waarom ligt deze brug hier eigenlijk? Is die nog wel nodig? Past dit stukje infra nog bij het vervoer van de toekomst en de lange termijn behoeften van de gebruiker?”
Was je al eerder betrokken bij Platform WOW?
“In mijn tijd bij NEN hoorde ik al over het platform. We waren destijds bezig met het standaardiseren van raakvlakken voor de IFD-bouwwijze. Er vonden toen levendige discussies plaats over dit onderwerp. Eind vorig jaar was ik nog betrokken bij de brugdialoog over personeelstekort. Mijn indruk van WOW is dat het een bruisend en levendig platform is! Ik vind het mooi dat er ruimte wordt geboden voor het delen van kennis en ervaring, over de grenzen van je eigen werk heen.”
Waar ben jij benieuwd naar bij de inschrijvingen voor de WOW-prijs?
“We moeten sneller, aan groter wordende opgaven werken met steeds minder mensen. Ik ben benieuwd wanneer het lastig werd in de samenwerking, wanneer ging het schuren en hoe ging je daarmee om? Wat was de oplossing? Ben je tot nieuwe ontdekkingen gekomen? Ik zie om mij heen dat iedereen ‘lekker’ aan het samenwerken is en de initiatieven schieten als paddenstoelen uit de grond. Het moet allemaal integraal maar wat gaan we echt anders doen en waar gaan we mee stoppen? Uiteindelijk gaat goede samenwerking ook om een efficiëntieslag. Doen we automatisch hetzelfde wat we gewend zijn om te doen? Of zijn we bereid anders te kijken? Ik kijk er naar uit om meer inzicht te krijgen in de samenwerking in de projecten en erachter te komen hoe teams hiermee om zijn gegaan.”
Voor mij is samenwerken dicht bij mezelf blijven maar óók een open blik hebben in het belang van het gemeenschappelijke doel.
