Jan van der Beek spreekt Lindy Molenkamp

In 2017 interviewden 10 collega's 10 bekenden uit het WOW netwerk, ter ere van het 10-jarig bestaan van Platform WOW. Wat is hun visie op de belangrijkste thema’s, zoals gladheidsbestrijding, samenwerking, assetmanagement en risicomanagement? Hoe was het, hoe is het nu en waar gaat het heen? Op welke manier speelt samenwerking binnen de overheid daarbij een rol? En wat voor rol kan WOW daarbij spelen?

Het tweede interview. Jan van der Beek, projectleider gladheidsbestrijding bij de provincie Gelderland, sprak met Lindy Molenkamp, hoofd eenheid wegen en kanalen van de provincie Overijssel en bestuurslid van WOW.

Lindy en Jan: Wij maken het verschil samen met alle andere collega's

Jan: “In 2010 wonnen jullie de allereerste WOW-prijs met het samenwerkingsverband gladheidsbestrijding van de provincie Overijssel. Kan je wat meer vertellen over de aanleiding voor deze samenwerking?”

Lindy: “In Oost-Nederland hebben we al jaren geleden, ruim voor 2010, beleid ontwikkeld - met Rijkswaterstaat, gemeenten en provincie - om te komen tot gezamenlijke strooiroutes en inkoop van zout. We zagen in dat het efficiënter kon: als bijvoorbeeld de provincie een bepaalde route rijdt om zout te strooien, dan de machine even uitzet, omdat ze op een gemeentelijke weg komen en dan een eind verder die machine weer aanzet, omdat je dan weer op de provinciale weg komt, is dat niet efficiënt. Dat kon beter dachten wij en dat bleek ook zo te zijn. Uiteindelijk wil je voor de weggebruiker een veilige en goed begaanbare weg, tegen zo laag mogelijke kosten. Daarom hebben we goede afspraken gemaakt over een gezamenlijk strooibeleid en gezamenlijke zoutinkoop.De eenduidigheid en de communicatie met de weggebruiker, waar gestrooid wordt en waar niet, hoorde daar ook bij. En dat draagt allemaal bij aan veiligheid, doorstroming en kostenefficiëntie.”

Jan: “Dat zijn prachtige resultaten, maar wat was nou echt de aanleiding om samen te werken? Kwamen er vragen van buitenaf?”

Lindy: “Nee, het kwam bij de mensen zelf vandaan. Zij signaleerden dat het beter kon en ze hebben de ruimte gekregen om het beter te doen.”

Jan: “Goed om te horen dat het zo kan gaan! Wat voor impact had het winnen van de WOW-prijs?”

Lindy: “Dat was een enorme boost voor de mannen die het werk dagelijks doen.Vooral de waardering voor de initiatieven die ze in de jaren daarvoor ontwikkeld hebben en dat zij hun nek uitgestoken hebben, was fijn. Deze collega’s, onder wie Nanning Bulthuis en Jan Muizelaar, zijn daarna het land ingegaan om uit te leggen hoe we in Overijssel samenwerkten. Ze vertelden hoe dat georganiseerd werd en wat het opleverde. We kregen veel aanvragen. Fantastisch! En dat heeft er weer toe geleid dat men in verschillende regio’s dezelfde methode heeft overgenomen. De kroon op het werk was wel dat de regio Utrecht een toolkit heeft ontwikkeld om te communiceren over gladheidsbestrijding. Heel praktisch. Dat was weer een aanvulling op ons initiatief en zo werd een en een drie.”

Lindy: “Ik ben ook heel benieuwd hoe het bij jullie gaat. Werken jullie in Gelderland ook samen op het gebied van gladheidsbestrijding?”

Jan: “Jazeker. We werken onder andere samen in het IPO overleg. We hebben daarvoor ook al veel samengewerkt met Overijssel. Niet zo zeer operationeel, maar in het voorbereidende werk. Bijvoorbeeld bij het opstellen van contracten, dat soort dingen. In Gelderland hebben we te maken met een aantal verschillende culturen. In het ene deel gaat de samenwerking veel makkelijker dan in het andere gebied. In de Achterhoek gaat het bijvoorbeeld heel goed. Daar zijn ook afspraken over gezamenlijk strooien. Daar strooit men voor en door elkaar, daar waar het kan. Maar dat is in Gelderland nog niet overal zo.”

Lindy: “Zouden we jullie vanuit de provincie Overijssel nog kunnen helpen? Bijvoorbeeld door een gezamenlijke sessie te organiseren waarbij we goede voorbeelden uit Gelderland en goede voorbeelden uit Overijssel laten zien?”

Jan: “Ja, dat denk ik wel. Er zijn echt nog wel gebieden in Gelderland die daar wat aan kunnen hebben.”

'We hebben te maken met verschillende culturen'

Lindy: “Nou, trek aan de bel als we wat kunnen doen! Wat is er volgens jou nodig om tot een goede samenwerking te komen? Wat is de ontbrekende sleutel?”

Jan: “Het heeft met de opstelling van mensen te maken. Er moet een bepaalde mate van gelijkwaardigheid zijn. Als je openstaat voor andere meningen dan kun je makkelijker samen werken. Ik zie ook wel dat mensen bang zijn dat de ander meer kennis heeft. Dat voelt voor sommige mensen niet goed. Bij de ene gaat het makkelijker dan bij de ander. Daarom ligt er nog wel een opgave. De wil moet aanwezig zijn.”

Jan: “Maar nu weer even terug naar jou. Wat is jouw persoonlijke drijfveer om samen te werken?”

Lindy: “Ik ben een heel sterk voorstander van samenwerken. Ik ben van nature dienend. Het gaat in ons werk om gemeenschapsgeld en je hoeft het wiel niet ergens anders opnieuw uit te vinden. We zijn gestart met WOW met de gedachten dat je kennis en kunde met elkaar kunt verrijken. Door dingen met elkaar te delen. Ik ben dan ook met zeer veel plezier bestuurslid bij zowel Wegbeheerders Ontmoeten Wegbeheerders als bij Water Ontmoet Water. Er is heel veel kennis en goodwill in de organisaties. Voorheen werd die kennis niet altijd goed uitgewisseld.”

Jan: “En hoe is dat op dit moment dan?”

Lindy: “Vandaag de dag is dat een stuk beter; als je het vergelijkt met circa tien jaar geleden is er heel veel veranderd. De wereld is dynamischer en toegankelijker geworden. Op de lagere school leerden we dat we niet mochten afkijken. Maar dat is in dit geval juist heel goed. Het is heel handig om kennis te gebruiken die elders is opgebouwd. Daarna kun je kijken of het toepasbaar is of dat er een aanpassing moet plaatsvinden, zodat je het wel kunt gebruiken. Of we wisselen collega’s uit die elkaar helpen of begeleiden.”

Jan: “Jij bent al lang bestuurslid van WOW. We zijn nu tien jaar verder. Wat is er veranderd in die samenwerking en waar ben jij het meest trots op?”

Lindy: “Tien jaar geleden was samenwerking meer de uitzondering dan de regel. Vandaag de dag is samenwerking meer de regel dan de uitzondering. We zien het ook aan de animo die er is voor allerlei verschillende onderwerpen. Je kunt eerlijk binnenkijken bij een ander: wat werkt en wat heeft niet gewerkt? Er zijn heel veel voorbeelden te noemen van wat we met elkaar bereikt en verdiend hebben. Om een voorbeeld te noemen: het ongeval bij de Den Uijlbrug in Zaandam, waarbij een fietster tussen de slagbomen kwam en is verongelukt. Afschuwelijk. De Onderzoeksraad voor Veiligheid heeft daar een rapport over geschreven. We hebben vanuit WOW de bevindingen uit dat rapport onder de aandacht gebracht en bekeken wat we daarvan kunnen leren. Door het op te pakken binnen WOW wordt kennis en kunde verbreed. Hoe kun je ervoor zorgen dat dit in de toekomst niet meer voorkomt? Tien jaar geleden waren er geen organisaties die dat zo zouden kunnen oppakken. Vandaag de dag is het een natuurlijke rol van WOW om die mensen aan tafel te krijgen en dat vind ik echt een succes! Het is prachtig dat je van elkaar kunt leren. Dat vraagt flexibiliteit en daarom ook de complimenten voor het programmabureau van WOW. Er zit weinig capaciteit, maar enorm veel slagkracht om iedereen bij elkaar te brengen en maximaal te faciliteren.”

'We maken samen het verschil'

Jan: “Mooi gezegd Lindy! En hoe zorgen we ervoor dat we ook in de toekomst meer en en nog beter met elkaar blijven samenwerken?”

Lindy: “Daar ben jij bij, daar ben ik bij. Wij maken samen, met alle andere collega’s, het verschil. Op het moment dat je bereid bent om te geven en te leren, dan gaat het groeien. Geven en ontvankelijk zijn; die combinatie maakt dat we samen kunnen werken aan belangrijke beleidsdoelen zoals duurzaamheid, veiligheid en bereikbaarheid. Dat doen we voor de weggebruikers. Het begint bij jezelf!”